The Trial Of Chicago 7 – δικαστικό βιογραφικό δράμα που κάπως με κούρασε

Film Review: “The Trial of the Chicago 7” Gets Two Hits - Fullerton Observer

Η «Δίκη των 7 του Σικάγο», παραγωγή του Netflix και με 6 υποψηφιότητες για Oscar είναι η ταινία που θέλω να σχολιάσω σήμερα.

Δικαστικό πολιτικό θρίλερ σε σκηνοθεσία του Αaron Sorkin (Τhe Social Network, The West Wing) με κοινωνικοπολιτικά μηνύματα περί ανισότητας, εκμετάλλευσης και φυσικά το πάντα επίκαιρο «Black Lives Matter».

Το story είναι το δικαστικό φιάσκο κατά την προεδρία του Νίξον. H επονομαζόμενη «δίκη των 7″ έχει ως θέμα τη σύλληψη και την προσαγωγή σε δίκη οκτώ αντιπολεμικών ακτιβιστών με κατηγορίες που αφορούσαν αιματηρά επεισόδια διαδηλωτών με την αστυνομία το 1968. Ανάμεσα τους βρισκόταν και ο συνιδρυτής της οργάνωσης των Μαύρων Πανθήρων Μπόμπι Σιλ, ο οποίος δικάστηκε χωρίς δικηγόρο και ξυλοκοπήθηκε με βάναυσο τρόπο στο δικαστήριο (πολύ δυνατές οι σκηνές της ταινίας) κατά την διάρκεια της δικής του.

Πολύ δυνατό θέμα, πολύ δυνατή η 2ωρη ταινία αλλά χωρίς ιδιαίτερες ερμηνείες και παρά την πληθώρα εξαιρετικών ηθοποιών όπως: Mark Rylance (Bridge of Spies), Sasha Baron Cohen (o γνωστός σε όλους Borat ο οποίος ήταν υποψήφιος για Β΄ ανδρικό ρόλο), o Oσκαρικός Eddie Redmayne ( The Danish Girl, Theory of Everything), o Joseph Gordon Levitt (Inception), o θεός Michael Keeton σε μικρότερο ρόλο (The Founder, Birdman) και πολλοί άλλοι.

Άνευρη κάπως, με κούρασε λίγο (δεν με νύσταξε) και την βρήκα «κάπως λίγη» μπροστά σε ένα τέτοιο story. Θα μου πείτε πως να χωρέσει μια σχεδόν εξάμηνη δίκη σε 2 ώρες. Ο σκηνοθέτης το προσπάθησε όμως.

Απέσπασε πολλά βραβεία, σφαίρα για Best Screenplay και το πιο σημαντικό ο Έλληνας Phedon Papamichael ( Nebraska, Ford v Ferrari) ήταν υποψήφιος για Oscar Best Achievement in Cinematography.

Εξαιρετικός ο δικαστής της υπόθεσης που τον ερμηνεύει ο Frank Langella (Frost/Nixon). Θετικά μου έμειναν κάποιες σκηνές που είναι πραγματικά σαν να βλέπεις ντοκιμαντέρ, το ότι ο σκηνοθέτης γράφει τα πραγματικά ονόματα σε κάθε πρωταγωνιστή και φυσικά η πραγματική «δυσάρεστη» ιστορία που βασίστηκε η ταινία.